Planeta ziemia
ZIEMIA
Położona w układzie słonecznym Ziemia to niezła kula, właściwie to spłaszczona kula czyli geoida:
Promień równikowy 6378,1 km
Promień biegunowy 6356,7 km
Obwód równika 40075,0 km
Obwód południkowy 40007,4 km
Powierzchnia 510,0 mln km2
Objętość 1,083 x 10(12) km3
Masa 5,975 x 10(24) kg
Porusza się całkiem żwawo:
Okres obrotu wokół osi
– 23 godz 56 min 4,09 sek
Okres obrotu wokół słońca
– 365 dni 5 godzin 48 minut 45,9 sek
Nachylenie płaszczyzny równika do płaszczyzny orbity ziemi
– 230 26’ 21’’
Średnia prędkość ruchu obrotowego na równiku
– 463,8 m/sek (1670 km/godz)
Średnia prędkość ruchu Ziemi po orbicie
– 29,6 km/sek (106 600 km/godz)
KONTYNENTY
Kontynenty to podstawowe (obok oceanów) jednostki podziału świata – określają wydzielone obszary lądu.
Jedynie z przypadku Antarktydy, wyraźnie oddzielonej od pozostałych lądów, nie istnieją żadne kontrowersje co do uznania jej za kontynent. W przypadku pozostałych kontynentów istnieją wyraźne kontrowersje. Dotyczą one nawet liczby kontynentów.
Różnice zdań występują już w przypadku próby określenia czy mamy do czynienia z jednym kontynentem obejmującym Europę i Azję – Eurazja czy też są to dwa osobne kontynenty.
Jeżeli rzecz oceniać z punktu widzenia geografii fizycznej, Europa i Azja to jeden kontynent. Wyodrębnienie dwóch jednostek jako oddzielnych kontynentów jest głównie uwarunkowane historycznie (podział taki podał już na przełomie VI/V w p.n.e. grecki geograf, Hekatajos z Miletu). Dlatego zarówno w atlasach jak i opracowaniach popularnonaukowych sankcjonuje się podział na dwa osobne kontynenty. Tak więc granica pomiędzy Europą a Azją jest umowna. Są liczne kontrowersje co do jej przebiegu bowiem nie jest ona w całości naturalna. Od północy biegnie od Zatoki Bajrackiej Morza Karskiego wzdłuż rzeki Bajdarata a najważniejszy jej fragment stanowi pasmo gór Ural (zaliczane do Europy), dalej granica biegnie rzeką Ural do Morza Kaspijskiego (według innej wersji wzdłuż rzeki Emby do Morza Kaspijskiego). Dalej najczęściej przyjmuje się, że granica ta biegnie wzdłuż północnych podnóży Kaukazu pozostawiając te góry w Azji (według innego wariantu granica ta biegnie głównym grzbietem Kaukazu) i dalej do Morza Azowskiego. Następnie przecina Morza Czarne oraz cieśniny Bosfor i Dardanele.
Jedyna granica lądowa Afryki to granica z Azją i biegnie ona na odcinku 120 km przez Przesmyk Suezki częściowo wzdłuż kanału Sueskiego a częściowo przez leżące tam jeziora (Manila, Timsah, Wielkie i Małe Gorzkie).
Europę, Azję i leżącą blisko Afrykę określa się mianem Starego świata (znanego w czasach starożytnych) w odróżnieniu od odkrytego znacznie później Nowego Świata (lądy półkuli zachodniej – Ameryka Północna i Południowa).
Kolejna kontrowersja dotyczy podziału Ameryki. Zazwyczaj wyróżnia się Amerykę Północną i Południową a linia podziału biegnie przez Przesmyk Panamski. Istnieje jeszcze inny podział – na Amerykę Północną, Środkową i Południową. W tym przypadku południową granicą Ameryki Północnej jest Przesmyk Tehuantepec a północną Ameryki Południowej Przesmyk Panamski. Wyodrębnione w ten sposób, pomiędzy nimi, terytorium nazywane jest Ameryką Centralną (Międzymorze Amerykańskie) a z wyspami Morza Karaibskiego nosi nazwę Ameryki Środkowej. Warto wspomnieć jeszcze o jednym podziale – kulturowym. Według niego mamy Amerykę Łacińską i Anglosaską. Anglosaska to obszar na północ od Meksyku (USA i Kanada). Łacińska to pozostała część na południu, skolonizowana w większości przez Hiszpanię i Portugalię.
Australię uznaje się za kontynent ale są tacy, którzy uważają ją za wielką wyspę. Pewnym problemem jest Oceania. Tworzą ją wyspy rozsiane na ok. 60 mln km2 Oceanu Spokojnego, głównie w środkowej i zachodniej jego części. Oceanię wyznaczają: na północy atol Kure (Hawaje), na południu Wyspy Campbella, na zachodzie wyspa Waigeo (przy brzegu Nowej Gwinei) a na wschodzie wyspy Sala y Gomez. W sumie Australia i Oceania to wydzielona część świata.
Azja 44,5 mln km2 (8,7% powierzchni Ziemi, 29,8% powierzchni lądów)
Afryka 30,3 mln km2 (5,9% powierzchni Ziemi, 20,3% powierzchni lądów)
Ameryka Płn 24, 2 mln km2 (4,8% powierzchni Ziemi, 16,3% powierzchni lądów)
Ameryka Poł 17,8 mln km2 (3,5% powierzchni Ziemi, 12,0% powierzchni lądów)
Antarktyda 13,2 mln km2 (2,6% powierzchni Ziemi, 8,8% powierzchni lądów)
Europa 10,5 mln km2 (2,1% powierzchni Ziemi, 7,1% powierzchni lądów)
Australia i Oceania 8,5 mln km2 (1,7% powierzchni Ziemi, 5,7% powierzchni lądów;
sama Australia z wyspami przybrzeżnymi 7,7 mln km2)
Poniżej ciekawa mapa opracowana przez Buckminstera Fullera (amerykański wynalazca, architekt, konstruktor, filozof) a opublikowana w tygodniku „Life” w 1943 roku. Jest ona oparta na projekcji dwudziestościanu foremnego o trójkątnych bokach i w minimalnym stopniu zniekształca powierzchnię Ziemi. Pokazuje jak „bliski” jest nasz świat i że mówienie o globalnej wiosce na także wymiar geograficzny.
OCEANY I MORZA
Ocean (Ocean Światowy) stanowi wodną powłokę Ziemi otaczając wszystkie lądy. Zajmuje około 361 mln km2 (71% powierzchni Ziemi). Według klasycznego podziału Oceanu Światowego wyróżnia się Ocean Atlantycki, Indyjski i Spokojny. Istnieje także podział na Ocean Atlantycki, Indyjski, Spokojny i Arktyczny (Lodowaty). W przypadku podziału na trzy Oceany z Atlantyku wydziela się wtedy akwen zwany Morzem Arktycznym. Kontrowersja z tym związana powstała w 1953 roku, kiedy Międzynarodowe Biuro Hydrograficzne w Monako nadało Morzu Arktycznemu nazwę Oceanu. Nie jest to jednak powszechnie akceptowane przez geografów i oceanografów.
Funkcjonuje także pojęcie Ocean Południowy (Ocean Antarktyczny) obejmujący południowe wody oceanów Atlantyckiego, Indyjskiego i Spokojnego.
Granice pomiędzy oceanami:
Atlantycki / Indyjski – wzdłuż południka Przylądka Igielnego (200 Wsch),
Indyjski / Spokojny – w cieśninie Malakka, wzdłuż wysp Sumatra, Jawa, Bali, Lombok, Sumbawa, Sumba, Sawu, Rotu, Timor, Leti, Tanimbar, Kai, Aru, Nowej Gwinei, w cieśninie Torresa (wzdłuż południka Przylądka York – 1420 32’ Wsch) a dalej wzdłuż południka Przylądka Południowo-wschodniego na Tasmanii (1460 55’ Wsch),
Spokojny / Atlantycki – na północy w cieśninie Beringa, na południu w cieśninie Drake’a,
Ocean Spokojny 178,7 mln km2 (poniżej największe morza)
Morze Koralowe
Morze Południowochińskie
Morze Beringa
Morze Ochockie
Ocean Atlantycki 73,1 mln km2 (poniżej największe morza)
Morze Arktyczne
Morze Karaibskie
Morze Śródziemne
Zatoka Meksykańska
Ocean Indyjski 76,2 mln km2 (poniżej największe morza)
Morze Arabskie
Zatoka Bengalska
Morze Arafura
Morze Timor
Największymi głębiami oceanicznymi są rowy oceaniczne:
Mariański (11022 m), Tonga (10 882 m), Izu Ogasawara (10 640 m),Kurylsko-Kamczacki (10 542 m), Filipiński (10 497 m), Bonin (10 340 m), Kermadec (10 047), Puerto Rico (9219 m), Nowej Brytanii (9140 m), Japoński (8412 m). Z wyjątkiem Rowu Puerto Rico (Atlantyk) wszystkie leżą w obrębie Oceanu Spokojnego.
Największe głębie według oceanów to:
Ocean Spokojny – Rów Mariański 11 034 m (podawane są także inne wartości)
Ocean Atlantycki – Rów Puerto Rico 9219 m
Ocean Indyjski – Rów Jawajski 7729 m (według innych danych Amirancki 9074 m)
Największe pływy występują na następujących akwenach
– podano amplitudy pływów w metrach:
Zatoka Fundy (Kanada) – 20 m
Rio Gallegos (Argentyna) – 18 m
Zatoka Frobishera (Kanada) – 17 m
Rzeka Severn (Anglia) – 17 m
Mont-Saint-Michel (Francja) – 15,9 m
Nowa Szkocja (Kanada) – 15, 8 m
Frobisher Bay (Kanada) – 15,6 m
Granville (Francja) – 14,7 m
Puerto Santa Cruz (Argentyna) – 14,6 m
Saint-Malo (Francja) – 12,6 m
Bhawanager (Indie) – 12,4 m
Najdłuższa fala pływowa występuje na Amazonce i dociera 1400 km w głąb lądu. Najbardziej znana fala pływowa tzw. skacząca (gdy fala pływu napotka na swojej drodze lejkowate ujście rzeki) to Srebrny Smok – masa wody o wysokości 6 m i szerokości 8 km wdzierająca się od Morza Wschodniochińskiego w górę rzeki Qiantang w Chinach.
WYSPY (według kontynentów)
Azja
Borneo 746,0 tys. km2
Sumatra 427,4 tys. km2
Celebes 227,4 tys. km2
Afryka
Madagaskar 587 tys. km2
Ameryka Płn
Grenlandia 2160,0 tys. km2
Ziemia Baffina 507,4 tys. km2
Wyspa Wiktorii 217,2 tys. km2
Australia i Oceania
Nowa Gwinea 785,0 tys. km2
Wyspa Południowa 150,5 tys. km2
Wyspa Północna 114,5 tys. km2
(W samej Australii – Tasmania 63 tys. km2)
Europa
Wielka Brytania 216,3 tys. km2
Islandia 103,0 tys. km2
Wyspa Północna (Archipelag Nowa Ziemia) 48,1 tys. km2
Ameryka Poł
Ziemia Ognista 71,5 tys. km2
Marajo 42,0 tys. km2
Chiloe 8,4 tys. km2
Antarktyda
Wyspa Aleksandra I 43,2 tys. km2
PÓŁWYSPY (według kontynentów)
Azja
Arabski 2730 tys. km2
Indochiński 2174 tys. km2
Indyjski 2088 tys. km2
Ameryka Płn
Labrador 1430 tys. km2
Jukatan 150 tys. km2
Kalifornijski 144 tys. km2
Afryka
Somalijski 900 tys. km2
Europa
Skandynawski 800 tys. km2
Pirenejski 580 tys. km2
Bałkański 500 tys. km2
Antarktyda
Antarktyczny 300 tys. km2
Australia i Oceania
Ziemia Arnhem 243 tys. km2
York 235 tys. km2
Kimberley 155 tys. km2
Ameryka Poł
uajira 14 tys. km2
NAJWYŻSZE SZCZYTY GÓRSKIE (powyżej 8000 m n.p.m.)
Mount Everest (Himalaje) 8848 m n.p.m. *
K2 (Karakorum) 8611 m n.p.m.
Kangczendzonga (Himalaje) 8598 m n.p.m.
Lhotse (Himalaje) 8511 m n.p.m.
Makalu (Himalaje) 8481 m n.p.m.
Dhaulagiri (Himalaje) 8167 m n.p.m.
Manaslu (Himalaje) 8156 m n.p.m.
Cho Oyu (Himalaje) 8153 m n.p.m.
Nanga Parbat (Himalaje) 8126 m n.p.m.
Annapurna (Himalaje) 8091 m n.p.m.
Gasherbrum I (Karakorum) 8068 m n.p.m.
Broad Peak (Karakorum) 8047 m n.p.m.
Gasherbrum II (Karakorum) 8035 m n.p.m.
Shisha Pangma (Himalaje) 8013 m n.p.m.
* Należy zwrócić uwagę, że na Hawajach (Big Island) wznosi się wygasły wulkan Manua Kea (lub Mauna Kea). „Wyrasta” on z dna oceanu, z głębokości ok. 5000 metrów a wznosi się na wysokość 4205 m n.p.m. W sumie mierzy więc ponad 9000 m wysokości. Stąd niekiedy szczyt ten uważany jest za najwyższą górę świata.
NAJWYŻSZE SZCZYTY GÓRSKIE (według kontynentów)
Azja Mount Everest 8848 m n.p.m.
Ameryka Poł Aconcagua 6959 m n.p.m.
Ameryka Płn Mc Kinley 6194 m n.p.m.
Afryka Kilimanjaro 5895 m n.p.m.
Antarktyda Mt. Vinson 4897 m n.p.m.
Australia i Oceania Punca Maya (Piramida Carstensza) 4884 m n.p.m.
Europa Mont Blanc 4807 m n.p.m.
Najwyższe szczyty poszczególnych kontynentów składają się na tzw. Koronę Ziemi. Historię zdobywania Korony Ziemi zapoczątkował Richard Bass, amerykański biznesmen i miłośnik gór. Do 1985 roku zdobył on, wyznaczone przez siebie szczyty (Moun Everest, Aconcagua, Kilimanjaro, Mc Kinley, Mt Vinson, Mont Blanc, Góra Kościuszki). Swój wyczyn opisał w książce, która stała się bardzo popularna i inspirująca. Wkrótce jednak znany alpinista Reinhold Messner poddał w wątpliwość listę Bassa zastępując Górę Kościuszki szczytem Punca Maya (Piramida Carstensza) na Nowej Gwinei a Mont Blanc szczytem Elbrus (chociaż geografowie zaliczają go do Azji). Już w 1986 roku, najpierw Pat Morrow jako pierwszy, a następnie Reinhold Messner wspięli się na szczyty „nowej” Korony Ziemi. Zresztą obecnie przyjmuje się Koronę Ziemi w zestawie zaproponowanym przez Messnera. Mimo to sporo zdobywców, dla pewności, „kompletuje” 9 szczytów aby wypełnić wymagania obu wariantów. Pierwsi Polacy, którzy zdobyli Koronę to Leszek Cichy (1999) i Anna Czerwińska (2000).
Wyróżnia się także Koronę Himalajów czyli 14 najwyższych szczytów świata wznoszących się powyżej 8000 m n.p.m. Jest to nazwa zwyczajowa, gdyż właściwa powinna brzmieć Korona Himalajów i Karakorum – 10 szczytów znajduje się w Himalajach a 4 w Karakorum.
Analogicznie istnieje również Korona Europy. Tworzą ją najwyższe szczyty poszczególnych państw naszego kontynentu. Wszystkie szczyty muszą być położone w europejskiej części także tych krajów, które częściowo leżą w Azji. Zdarza się, że niektóre szczyty są bezimienne. Skład Korony Europy jest zmienny i zależy od sytuacji politycznej a w Europie zmienia się z powstaniem nowych państw.
W niektórych krajach są także opisane „narodowe” Korony. Skład Korony Polski podano poniżej…
Podziwiając góry lub wędrując po nich warto wiedzieć, że można wyróżnić następujące ich rodzaje:
- Góry fałdowe
Powstałe wskutek spiętrzenia mas skalnych w postaci fałdów albo płaszczowin
- Góry zrębowe
Powstałe w wyniku przemieszczania się mas skalnym w pionie, wzdłuż uskoków
- Góry wulkaniczne
Utworzone wskutek erupcji wulkanicznych
Szczególnym rodzajem gór są wulkany, zwane często ognistym oddechem Ziemi. Rodzą się w najsłabszych miejscach skorupy ziemskiej gdzie stykają się bloki płyt tektonicznych. Przez te szczeliny półpłynna lawa z wnętrza Ziemi wydostaje się na powierzchnie.
Poniżej najwyższe czynne wulkany na świecie (według kontynentów):
Ameryka Południowa
Guallatiri 6060 m np.m.
Cotopaxi 5897 m n.p.m.
El Misti 5822 m n.p.m.
Ameryka Północna
Orizaba/ Citlaltepetl 5700 m n.p.m.
Popocatepetl 5452 m n.p.m.
Reinier 4392 m n.p.m.
Azja
Kluczewska Sopka 4750 m n.p.m.
Kerinci 3805 m n.p.m.
Fudżijama 3776 m n.p.m.
Australia i Oceania
Manua Loa 4168 m n.p.m.
Ruapehu 2797 m n.p.m.
Ulawun 2296 m n.p.m.
Afryka
Kamerun 4070 m n.p.m.
Pico de Teide 3718 m n.p.m.
Nyirangongo 3470 m n.p.m.
Antarktyda
Erebus 3743 m n.p.m.
Europa
Etna 3323 m n.p.m.
Askia 1570 m n.p.m.
Hekla 1491 m n.p.m.
Lawa i materiały piroklastyczne wydobywające się z otworu wulkanicznego formują stożek wulkaniczny. Lejkowate zagłębienie na jego szczycie nazywane jest kraterem wulkanicznym.
Największe kratery wulkaniczne świata:
Acraman (Australia) 160 km średnicy
Sudbury (Kanada) 140 km średnicy
Vredefort (RPA) 140 km średnicy
Popi Gaj (Rosja) 100 km
Manicouagan (Kanada) 70 km średnicy
Kara (Rosja) 50 km średnicy
Manson (USA) 35 km średnicy
Crearwater Lake (Kanada) 32 km średnicy
Steen River (Kanada) 25 km średnicy
Meteor Crater (USA) 1,3 km
Odmianą krateru jest kaldera czyli zagłębienie w szczytowej części wulkanu w którym znajduje się nowy stożek z kraterem. Największą kalderą na świecie jest kaldera Ngorongoro w Tanzanii.
Najsłynniejsze erupcje wulkanów na Ziemi:
- Ok. 1500 lat p.n.e. wybuch wulkanu Santoryn/Thiera spowodował upadek kultury minojskiej.
- W 79 roku n.e. wybuch wulkanu Wezuwiusz grzebie kwitnące miasta Pompeje, Herkulanum i Stabie.
- W 1883 skutki potężnego wybuchu wulkanu Krakatau w Indonezji były odczuwalne na całym świecie.
- Erupcja wulkano Pele na Martynice w 1902 całkowicie zniszczyła stolice francuskich Karaibów i zabiła wszystkich jego mieszkańców (uratowała się tylko jedna osoba; prawie 30 tysięcy zginęło).
OBSZARY DEPRESYJNE
„Odwrotnością” gór (jeżeli tak to można określić) na lądzie są depresje, czyli obszary lądu położone poniżej poziomu morza. Wyróżnia się także tzw. kryptodepresje czyli depresje zalane przez wody jezior (najbardziej znana to jezioro Bajkał).
Najniżej położonym miejscem na kuli ziemskiej, czyli najgłębszą depresja jest depresja Morza Martwego (głębokość według różnych źródeł od 396 m p.p.m. do 418 m p.p.m.) położona na granicy Izraela i Jordanii.
Obszary depresyjne (według kontynentów)
Azja – Morze Martwe 396 – 418 m p.p.m.
Afryka – Jezioro Assai 170 m p.p.m.
Ameryka Poł – Gran Bajo de San Juan 105 m p.p.m
Ameryka Płn – Dolina Śmierci 86 m p.p.m
Australia i Oceania – Jezioro Eyre 12 m p.p.m.
Europa – Schieland 5,6 m p.p.m
JEZIORA NATURALNE (według kontynentów)
Azja
Morze Kaspijskie 376 tys. km2
Aralskie 40 tys. km2
Bajkał 31 tys. km2
Ameryka Północna
Górne 82,1 tys. km2
Huron 59,8 tys. km2
Michigan 57,9 tys. km2
Afryka
Wiktorii 68,8 tys. km2
Tanganika 34,0 tys. km2
Niasa (Malawi) 30,8 tys. km2
Europa
Ładoga 18,4 tys. km2
Onega 9,7 tys km2
Wener 5,5 tys km2
Australia i Oceania
Eyre 9,5 tys. km2
Torres 5,7 tys. km2
Gairdner 5,5 tys. km2
Ameryka Południowa
Maracaibo 16,3 tys. km2
Patos 10,1 tys. km2
Titicaca 8,1 tys. km2
RZEKI (według kontynentów)
Ameryka Południowa
Amazonka z dopływami 7025 km (do 7100 km)
Parama 4700 km
Orinoko 2500 km
Afryka
Nil 6671 km
Kongo 4320 km
Niger 4030 km
Azja
Jangcy od 5570 do 6300 km
Huang He 5464 km
Ob z Irtyszem 5410 km
Ameryka Północna
Missisipi-Missouri 5970 km
Mackenzie-Athabazca 5450 km
Św. Wawrzyńca 3700 km
Europa
Wołga 3530 km
Dunaj 2850 km
Ural 2428 km
Australia i Oceania
Murray-Darling 3500 km
Rzeki mogą tworzyć widowiskowe kaniony, które są celami podróżników. Najsłynniejszy kanion świata to Wielki Kanion rzeki Kolorado w USA. Jest największy na świecie (349 km) ale nie najgłębszy (1750 m głębokości). Do niedawna za najgłębszy – 3200 m – uważany był kanion rzeki Colca w Peru (jako pierwsi przepłynęli go w 1982 Polacy, kajakarze z Krakowa w czasie wyprawy Canoandes; w 1984 wyczyn ten trafił do Księgi Guinnesa).
W 2004 roku w tym samym regionie odkryto wąwóz rzeki Cotahuasi o głębokości 3600 m. Jednym z piękniejszych jest kanion Fish River w Namibii. Ma 160 km długości i 550 m głębokości. W Europie największy jest Przełom rzeki Verdon w południowej Francji, w Prowansji (21km długości, głębokość 700 m).
Wodospady należą do jednych z najbardziej widowiskowych zjawisk przyrodniczych. Istnieje wiele rankingów oceniających wodospady według różnych „parametrów”. Z pewnością najwyższy jest wodospad Salto Angel (979 metrów) w Wenezueli. Najbardziej znane na świecie są Wodospady Iquasu (pogranicze Brazylii i Argentyny; woda spada z 40 metrów po 70 progach skalnych), Wiktorii (pogranicze Zimbabwe i Zambii; wysokość 111 metrów, szerokości 1,7 km), Niagara (na pograniczu USA i Kanady pomiędzy jeziorami Eyrie i Ontario; 50 m wysokości), Langfoss (w Norwegii o wysokości 612 metrów uważany jest za jeden z najbardziej widowiskowych wodospadów świata).
PUSTYNIE
Pustynie, zwane suchymi oceanami zajmują znaczące obszary lądów ok. 20 milionów km2 czyli ok. 12% powierzchni lądów). Są to tereny pozbawione zwartej szaty roślinnej (większe skupiska roślinności występują w oazach) wskutek małej ilości opadów (do 200 mm rocznie), wysokich temperatur i znacznych ich amplitud dobowych, charakteryzujące się stałym deficytem wilgotności oraz silnym nasłonecznieniem. Związane są z klimatem suchym i skrajnie suchym zwrotnikowym (np. północna Afryka, Półwysep Arabski, Australia), występują również w suchych wnętrzach kontynentów w klimacie podzwrotnikowym, a także umiarkowanym (Azja Środkowa, Ameryka Północna). Specyficznym typem są pustynie nadbrzeżne (Atacama, Namib), związane z wysuszającym oddziaływaniem chłodnych prądów morskich. Wyróżnia się pustynie piaszczyste (erg), kamieniste (hamada) i żwirowe (serif). Istnieje także pojęcie pustynie lodowe dla określenia obszarów wiecznych lodów w strefie polarnej, pozbawionych roślinności i bez stałej ludności. Określenie powstało przez analogię do tradycyjnego pojęcia pustynia.
Powierzchnie pustyń, podawane w różnych źródłach, różnią się czasem wyraźnie ale … granice pustyni nie zawsze jest łatwo oznaczyć. Poza tym pustynie poszerzają swój obszar zdobywając coraz to nowe połacie Ziemi w coraz większym tempie. Proces pustynnienia jest związany ze zmianami klimatu i stanowi to zagrożenie dla setek milionów ludzi na Ziemi.
Największą pustynią świata jest Sahara. Zajmuje powierzchnie około 9 mln km2. Trzeba zwrócić uwagę, ze piaszczyste wydmy stanowią zaledwie ćwierć jej powierzchni – reszta to kamieniste hamady i żwirowe serity. Do innych wielkich pustyń afrykańskich zalicza się pustynię Kalahari i Namib w południowo-zachodniej Afryce. Namib uznaje się za najstarszą pustynię Ziemi. Położona jest w południowo-zachodniej Afryce na wybrzeżu Atlantyku, gdzie płynie zimny Prąd Benguelski. Zajmuje obszar ok. 50 tys. km2. Słynna jest z wielkich, czerwonych wydm a także ze złóż diamentów.
Pustynia Arabska – ponad 2,3 miliona kilometrów kwadratowych pustyni piaszczysto-kamienistej – to największa pustynia w Azji zajmująca obszar na Półwyspie Arbskim. W jej obrębie wyróżnia się Rub al-Khali (650 tys. km2 – największy obszar pustyni piaszczystej).
Pustynia Arabska razem z Saharą tworzą największy system pustyń na świecie.
W Azji Środkowej leży grupa pustyń – Pustynia Turkiestańska, Gobi, Takla Makan i Thar. Najbardziej znana jest Gobi, słynna z wykopalisk paleontologicznych – szkielety dinozaurów.
Na południu USA i w Meksyku ciągnie się kompleks pustyń w którym wyróżnia się Wielką Kotlinę, Mohave, Sonorę i Chichuahua.
Wzdłuż zachodniego wybrzeża Ameryki Południowej nad brzegiem Oceanu Spokojnego ciągnie się pustynia Atakama. Jest to najbardziej sucha pustynia na świecie. Przyczyną bardzo niskiej wilgotności – w niektórych miejscach deszcz nie padał od kilkuset lat – jest płynący wzdłuż wybrzeża zimny Prąd Peruwiański. Atakama na południu przechodzi w Pustynię Patagońska, która dochodzi do wybrzeża wschodniego Ameryki Południowej.
Piaszczysta Wielka Pustynia Wiktorii jest największą pustynią australijską (prawie 1,5 mln km2), położoną w zachodniej i północno-zachodniej części tego kontynentu.
Tabernas to jedyna prawdziwa pustynia w Europie, położona w Hiszpanii.
* * * * * * * * * * * *
To, że świat coraz bardziej staje się globalną wioską jest całkiem oczywiste. Spróbujmy jednak zrozumieć na jakim świecie żyjemy. Pomyślmy więc chwilę i uruchommy wyobraźnię. Jeżeli dałoby się zmniejszyć naszą planetę do rozmiarów wioski, którą zamieszkuje dokładnie 100 mieszkańców, to zachowując proporcje:
– mieszkałoby tam około 61 Azjatów, 14 Afrykańczyków 14 Amerykanów i 11 Europejczyków.
– 51 kobiet, 49 mężczyzn
– 30 białych, 70 „niebiałych”
– 30 chrześcijan, 70 „niechrześcijan”
– 6 osób posiadało wszystkich 59% bogactw a 80 żyłoby poniżej granicy ubóstwa
– 70 osób nie umiałoby czytać
– 50 osób cierpiało z powodu niedożywienia
– 1 osoba byłaby bliska śmierci a 1 narodzin
– 1 osoba posiadałaby wyższe wykształcenie
Warto abyś wiedział, że:
Jeżeli dzisiaj wstałeś z łóżka zdrowy – masz większe szczęście niż milion ludzi, którzy nie przeżyją tego tygodnia.
Jeżeli nie doświadczyłeś niebezpieczeństwa wojny, więzienia, tortur ani głodu – jesteś w lepszym położeniu niż 500 milionów ludzi na świecie.
Jeżeli masz dach nad głową, ubranie na grzbiecie i jedzenie w lodówce – jesteś bogatszy niż 75% ludzi
Jeżeli możesz chodzić do kościoła bez strachu – jesteś szczęśliwszy niż miliard ludzi na tym świecie
Jeżeli masz pieniądze w banku i trochę drobnych w portfelu – jesteś wśród 10% światowych bogaczy
Dlatego
Pracuj, jakbyś nie potrzebował pieniędzy
Kochaj, jakby Cię nikt nigdy nie zranił
Tańcz, jakby nikt na Ciebie nie patrzył
Śpiewaj, jakby nikt Cię nie słuchał
Żyj, jakby niebo było na Ziemi