Afryka

Najsłynniejsza transafrykańska trasa biegnie z Aleksandrii (Kairu) do Kapsztadu. Podstawowym problem w jej pokonaniu są problemy polityczne. Na sposób pokonania jej początkowego odcinka ma decydujący wpływ sytuacja na granicy egipsko-sudańskiej.

Jeżeli granica egipsko-sudańska jest otwarta to podróżując przez cały Egipt wzdłuż Nilu, na przykład koleją, dociera się do Asuanu. Dalsza podróż odbywa się drogą wodną przez jezioro Nassera – promy kursują na trasie Asuan (Egipt) – Wadi Halfa (Sudan). Odcinek Wadi Halfa do Chartumu (przez Abra, Dongola, Karima) to przejazd pustynnym szlakiem. Jest tam dość sprawna komunikacja w postaci ciężarówek przystosowanych do przewozu pasażerów. W ten sposób dociera się do Chartumu stolicy Sudanu.

Granica egipsko-sudańska bywa często bywa zamykana. W takiej sytuacji pozostaje podróż statkiem na trasie Suez (Egipt) do Port Sudanu (Sudan). Kursują tam statki pielgrzymkowe przez Dżiddę w Arabii Saudyjskiej (w dżuddzie nie wolno opuszczać statku). Z Port Sudan pustynną droga dociera się przez Atbara, Sandi do Chartumu, stolicy Sudanu

Dalsza podróż na południe Afryki przebiega następująco. Autobusem należy dostać się do Gallabat na granicy sudańskiej. Po jej przekroczeniu wjeżdża się do Etiopii (Metema).

Trasa przez Etiopię prowadzi przez miejscowości Gonder, Addis Abeba (stolica), Awasa, Wendo, do granicznego Moyale.

Po stronie kenijskiej punkt graniczny nazywa się także Moyale. Do stolicy kraju, Nairobi, prowadzi droga przez Marsabit, Isiolo, Thika. Szczególnie niebezpieczny jest odcinek Morale-Marsabit (ze względu na grasujące bandy). Nairobi jest bramą do Czarnej Afryki. Dalsza trasa prowadzi na południe do Tanzanii (Arusha, Dodoma, Mbeya) aż do granicy z Zambią (Tunduma-Nakonde).

W Zambii, przez Kapin, Mposhi i Kabwe dociera się do stolicy kraju, Lusaki. Stąd do Kapsztadu istnieją dwie alternatywne trasy. Należy wybierać w zależności od sytuacji politycznej (szczególnie w Zimbabwe).

Z Lusaka do przejścia granicznego z Zimbwabwe (Chirundu) a dalej do stolicy kraju Harare aby dalej przez Masvingo dotrzeć do granicy z RPA (Beitbridge-Messina). Dalej przez Pietersburg, Pretorię, Johannesburg i Bloenfontein szlak prowadzi do Kapsztadu.

Druga opcja to jazda z Lusaki do Livingstone i na przejście graniczne z Botswaną (Kazungula-Kasane; przeprawa przez Zambezi). Dalej przejazd przez Botswanę (Kasane, Maun, Ghazi) do granicy z Namibią (Mamuno-Buitepos).

Dalszy przejazd przez Namibię to droga przez stolicę kraju Windhoek, Keetmannshoop do granicy z RPA (Nordewer-Violsdrif). Z granicy droga na południe prowadzi do Kapsztadu.

Przez wiele lat bardzo popularna była trasa transaharyjska z Algieru na południe, przez Tamanrasset a dalej do Nigru i w głąb Czarnej Afryki aż do Zatoki Gwinejskiej w Nigerii. Podróżowanie tą trasa było tym bardziej atrakcyjne, że kiedy dojechało się do końca można było sprzedać pojazd, którym się poruszało z wielokrotnym „przebiciem”. Problemy polityczne w Algierii, wygnały stamtąd turystów, którzy na południe Afryki zaczęli wędrować wzdłuż zachodniego wybrzeża. Jednak od niedawna (to należy zawsze sprawdzić na bieżąco) na szlaku transaharyjskim znów pojawili się podróżnicy.

Przejazd tą trasa rozpoczyna się w Algierze lub innym porcie w Algierii, leżącym nad Morzem Śródziemnym (promy z Marsylii) i dalej wśród piasków Sahary należy kierować się na południe przez Laghouat, Ghardaia, El Golea, In Salah, Tamanrasset do granicy z Nigrem (Quezzam-Assamaka). W Nigrze należy kierować się do Agadez.

Z Agadez, w kierunku południowym droga prowadzi do Nigerii w kierunku miasta Kano (Nigeria stała się ostatnio szczególnie niebezpiecznym krajem).W kierunku południowo-zachodnim a potem zachodnim można dotrzeć do stolicy Nigru, Niamey.

W Niamey mamy kilka możliwości dalszego podróżowania – na południe do Beninu (aż do Cotonou) oraz do Togo (aż do Lome). Z Togo wzdłuż wybrzeża Zatoki Gwinejskiej można przejechać do Ghany i Wybrzeża Kości Słoniowej. Nadmorska trasa kończy się w praktyce w Abidżanie – dalej trzeba udać się na północ docierając do Burkina Faso albo do Mali. Z Niamey można także kontynuować podróżowanie w kierunku zachodnim i dotrzeć do Ouagadoungou, stolicy Burkina Faso.

Z Ouagadoungou, jadąc w kierunku zachodnim dojeżdża się do granicy z Mali (Benona-Segou) i przez Segou dociera się do stolicy kraju Bamako. Z Bamako przez Kayes dojeżdża się do granicy z Senegalem (Kidira-Naye) a następnie, już w Senegalu, przez Tambacounda, Kaolack osiąga się stolicę czyli Dakar.

Z Ouagadoungou jest jeszcze inna opcja. Jadąc na północ osiąga się granice z Mauretanią (Adel Bogrou) i dociera do Nema. Stamtąd prosto na zachód prowadzi droga do stolicy kraju Nauakchott.

W Nauakchott można jechać na południe do Dakaru w Senegalu lub na północ przez Mauretanię, Saharę Zachodnią, Maroko do Europy.

Kiedy była nieprzejezdna trasa transaharyjska przez Algierie, zaczęto podróżować trasą wzdłuż afrykańskiego wybrzeża Atlantyku. Funkcjonuje ona także obecnie i jest całkiem popularna.

Po przeprawieniu się z Europy, przez cieśninę Gibraltarską, zwykle do Ceuty, należy podróżować wzdłuż marokańskiego wybrzeża przez Rabat, Agadir, następnie przez terytorium Sahary Zachodniej (włączone do Maroka) przez Al Alun aż do granicy z Mauretanią. Tutaj trzeba przejechać krótki odcinek szlakiem wśród dawnych pól minowym a następnie nową asfaltową szosą przez Mauretanię aż do stolicy kraju Nauakchott, gdzie należy podjąć decyzję czy jechać na południe do Senegalu, czy na wschód do Mali.


  • Witaj w świecie globtroterów!

    Drogi internauto, niezależnie czy jesteś uroczą przedstawicielką       piękniejszej połowy świata czy też członkiem tej brzydszej. Wędrując   z  nami, podróżowanie przestanie być dla Ciebie…

    czytaj dalej

  • Jak polscy globtroterzy odkrywali świat?

    Historia „polskiego” poznawania świata zaczyna się całkiem efektownie. Pierwszy – jeżeli można go tak nazwać – polski globtroter był jednym z głównych uczestników…Zobacz stronę

    czytaj dalej

  • Relacje z podróży

Dołącz do nas na Facebook'u